Endokrynolog – Internista Radosław Kukiełko
Endokrynolog to lekarz, zajmujący się wszelkimi zaburzeniami pracy gruczołów wydzielania wewnętrznego (gruczołów endogennych), odpowiedzialnych za uwalnianie hormonów do układu krążenia. Najważniejszymi gruczołami endogennymi są:
- przysadka mózgowa
- tarczyca
- trzustka
- nadnercza
- jądra
- jajniki
- łożysko (w przypadku kobiet ciężarnych)
Najważniejszym gruczołem jest oczywiście przysadka mózgowa, która produkuje wiele hormonów (np. TSH, ACTH, FSH, LH etc.), których zadaniem jest kontrola pracy innych gruczołów dokrewnych.
Objawy świadczące, tym, że powinniśmy się udać do endokrynologa:
- problemy ze snem,
- otyłość lub nagły spadek masy ciała,
- zaburzenia cyklu menstruacyjnego,
- nerwowość,
- zbytnia potliwość,
- nadmierny trądzik,
- zmiany w popędzie seksualnym,
- niski wzrost (szczególnie u dzieci),
- powiększone piersi u chłopców,
- nadmierne owłosienie lub łysienie u kobiet,
- bóle głowy ( po wykluczeniu chorób neologicznych i psychosomatycznych),
- zmiany w wyglądzie twarzy,
- powiększanie się rąk i stóp,
- uderzenia gorąca,
- rozstępy na skórze,
- zmęczenie,
- obrzęki (po wykluczeniu chorób układu krążenia),
- ból piersi,
- mlekotok,
- poronienia, trudności w zajściu i utrzymaniu ciąży,
- nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych.
Najczęstszym powodem wizyty u endokrynologa są problemy związane z tarczycą, czyli z niewielkim gruczołem (poniżej 30 gr.), położonym w okolicach szyi, którego głównym zadaniem jest wydzielanie dwóch bardzo ważnych dla naszego życia hormonów, tj.: tyroksyny (T4) oraz trójjodotyroniny (T3) – hormonów, które razem z krwią dostają się do całego organizmu i są wykorzystywane przez praktycznie wszystkie komórki. Nad jej prawidłowym funkcjonowaniem czuwa hormon przysadkowy TSH.
Co istotne w przypadku tarczycy, jest to, że chory nie odczuwa jakiegokolwiek bólu, tego narządu. Nierzadko pojawiają się jednak dolegliwości, które początkowo trudno powiązać z tarczycą. Chorób tarczycy: niedoczynności, nadczynności, choroby Hashimoto oraz Gravesa-Basedowa, nie wolno lekceważyć, gdyż skutki nieleczenia mogą być bardzo ciężkie, a nawet mogą prowadzić do stanu zagrażającego życiu. Ważne, by jak najszybciej skontaktować się z endokrynologiem, który przeprowadzi wywiad z chorym pacjentem oraz zleci wykonanie odpowiednich badań.
Choroby tarczycy diagnozowane są poprzez:
- oznaczenie poziomu hormonów we krwi
- ultrasonografię tarczycy, która określi budowę tarczycy i ujawni drobne guzki
- cienkoigłową biopsję aspiracyjną, dzięki której można pobrać fragment chorej tkanki do badania histopatologicznego
- scyntygrafię (SCC), czyli radioizotopowe badanie tarczycy, którego celem jest ustalenie położenia i wielkości wola oraz określenie charakteru guzków na jego powierzchni
Nieprawidłowości tarczycy są dość częste. W Polsce, problemy z tarczycą ma już co dziesiąta osoba. Guzki stwierdza się u 50-60% kobiet, zapalenia tarczycy u ok. 10% osób w wieku powyżej 70. roku życia.