Laserowe leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu
Laserowe leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu
Wysiłkowe nietrzymanie moczu spowodowane jest osłabieniem mięśni dna macicy (mięsni Kegla), które nie kurczą się prawidłowo i nie zaciskają cewki moczowej. Spowodowane może być również rozciągnięciem pochwy, czego efektem jest zmiana kąta nachylenia cewki moczowej. W efekcie dochodzi do bezwiednego wyciekania moczu.
Do mimowolnego wyciekania moczu dochodzi jedynie w sytuacjach podwyższonego ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej, a zatem podczas śmiechu, kaszlu, kichania, a także podczas zwiększonego wysiłku fizycznego. W spoczynku nie obserwuje się nieprzyjemnych dolegliwości.
Problem jest bardzo częstym schorzeniem i dotyczy wielu kobiet po porodzie naturalnym lub po okresie menopauzy. Jest to grupa około 3 do 5 milionów pacjentek w Polsce. W grupie kobiet po trzydziestce odsetek ten może wzrastać do 30%, a po pięćdziesiątce – do prawie 60%.
Nie leczone nietrzymanie moczu prowadzi do znacznego ograniczenia komfortu życia z powodu nieprzyjemnego zapachu związanego z wyciekającym moczem oraz występowania powikłań takich jak: zapalenie układu moczowego, zapalenie dróg rodnych oraz wyprysków skóry krocza.
Rozpoznanie wysiłkowego nietrzymania moczu stawia się na podstawie charakterystycznego wywiadu chorobowego oraz po wykonaniu badań diagnostycznych. Do najczęściej wykonywanych zalicza się próbę Bonneya i testy podpaskowe, które umożliwiają obiektywną ocenę stopnia nietrzymania moczu oraz skuteczności leczenia farmakologicznego i fizjoterapii. Próba Bonneya, powszechnie stosowana w rozpoznawaniu wysiłkowego nietrzymania moczu, polega na wykonywaniu próby kaszlowej po uprzednim wypiciu 2 litrów płynu.
Wyciek moczu podczas wymuszonego kaszlu pozwala rozpoznać wysiłkowe nietrzymanie moczu. Leczenie uzależnione jest od stopnia zaawansowania objawów. Jedną z możliwości terapeutycznych jest laseroterapia.
Na czym polega zabieg laserowy
Zabieg polega na fototermicznym obkurczeniu pochwy. Światło lasera wzmacnia ścianę pochwy, powięź wewnątrzmiedniczną oraz obszar ujścia cewki moczowej. Efektem jest stymulacja włókien kolagenowych śluzówki pochwy, obkurczenia tkanki, co powoduje zmniejszenie kąta nachylenia cewki moczowej i przywraca jej prawidłowe funkcjonowanie.
Leczenie laserowe obejmuje dwie fazy:
Faza I -tuż przed rozpoczęciem zabiegu laserowego pochwa pacjentki (przedsionek, wejście i kanał pochwy) zostaje dokładnie wymyta, po czym roztwór dezynfekujący zostaje delikatnie osuszony i usunięty z błony śluzowej. Następnym krokiem jest wprowadzenie do pochwy pacjentki specjalnie opracowanego wziernika laserowego, który służy jako system doprowadzania wiązki laserowej. Wziernik laserowy umożliwia dokładne naświetlanie przedniej ściany pochwy. Energia laserowa jest aplikowana wzdłuż przedniej ściany pochwy, podczas kilku przejść i odkładana sukcesywnie wzdłuż kanału pochwy, bez nadkładania, poprzez proste progresywne wysuwanie rękojeści lasera z wziernika lasera. Energia laserowa jest aplikowana i powoduje wytworzenie termalnego wpływu na tkanki błony śluzowej i powięź łonowo-szyjkową ściany pochwy, co powoduje skurcz kolagenu w śluzówce pochwy.
Faza II -procedury jest przeprowadzana w obszarze przedsionka i wejścia do pochwy przy użyciu głowicy emitującej wiązki lasera na wprost. Aby uzyskać właściwy wpływ ciepła na kolagen, w obszarze leczonej błony śluzowej należy dokładnie pokryć cały obszar energią lasera.
Zabieg i przygotowanie pacjentki trwa ok. 60 min.
Jaki jest efekt zabiegu?
Efektem zabiegu jest stopniowe uzyskanie kontroli nad czynnościami fizjologicznymi. Pełny efekt kształtuje się po upływie około miesiąca. Zazwyczaj wystarczający jest jeden zbieg. Jednakże w razie potrzeby możliwe jest powtórzenie zabiegu po upływie 4 tygodni.
Zabieg laserowy jest bezpieczny, bez utraty krwi, bezbolesny, nie wymaga żadnej hospitalizacji.
Wskazania po zabiegu:
Po zabiegu pacjentka może wrócić do codziennych obowiązków. Możliwe jest wystąpienie przesięku surowiczego, z tego względu zaleca się stosowanie podpasek do momentu, aż przesięk nie ustąpi. Po zabiegu zalecana jest ograniczenie stosunków seksualnych przez okres 2-4 tygodni.
Zaleca się również regularne ćwiczenie mięśni Kegla. W przypadku kobiet po menopauzie stosowanie odpowiedniej terapii hormonalnej może przyczynić się do przedłużenia efektu zabiegu.
Przeciwwskazania:
- infekcje dróg moczowych i rodnych
Podczas pierwszej wizyty przeprowadzany jest szczegółowy wywiad ginekologiczny, badanie ginekologiczne oraz zlecane są odpowiednie badania (np. cytologia) celem wykluczenia przeciwwskazania oraz ewentualnych zmian anatomicznych, które wykluczają z wykonania zabiegu.